Մեր պետությունը վաճառվում է, ու ո՛ր դիլերն էլ վաճառի՝ գնորդը մեկն է՝ Թուրքիան

Մեր պետությունը նմանվել է մասնավոր սեփականության, որի անգլուխ և անփույթ սեփականատերը (որը ժառանգել է գույքը հոր պատահական վախճանի արդյունքում) վաճառքի է հանել այն, և հիմա անշարժ գույքի երկու մրցակից դիլերներ (ԱՄՆ-ը և ՌԴ-ն) կռվում են, թե ով պիտի վաճառի, որ արանքում փող աշխատի:

Բայց, այ քեզ կազուս, էս Անգլուխը կադաստրի վկայականն է կորցրել, հարևանները առիթավորվել են, ու օրը մեկը մի մաշված կամ շինծու վկայական է բերում, թե բա՝ հողի այսքան մասը իմն է եղել, այնքան մասը՝ իմը: Քանի որ Անգլուխը արագ ուզում է վաճառել տունը, որպեսզի ազատվի այն տնօրինելու գլխացավանքից, պատրաստ է բոլորին գոհացնել, ամեն գնով նոր կադաստրի վկայական ստանալ՝ ապօրինի թե օրինական, կապ չունի, ավելին, իրեն բացարձակ հետաքրքիր չի, թե ո՛ր դիլերը կվաճառի այն, կարևորը՝ վաճառեն:

Կարևորը՝ վաճառեն:

Մեր պետությունը վաճառվում է, ու ո՛ր դիլերն էլ վաճառի՝ գնորդը մեկն է՝ Թուրքիան:

Այ, այս փակուղու առաջ բերեցիք մեզ: Շախմատի ցուգցվանգն է՝ հարկադրված քայլեր, որոնցից ցանկացածը պարտություն է երաշխավորում: Սա է պատճառը, որ բոլորդ մեկ եք դարձել քաղաքական դաշտում. ընտանիքի հոր պես՝ հանկարծամահ եք եղել, չկաք, չեք շնչում, բայց նաև կտակել եք Անգլուխին ձեզ չթաղել, քանի վաճառքը չի իրականացել: Չգիտեմ ինչու, երևի էդպես վրեժ եք լուծում ժողովրդից, որի քրտինքով և որի զավակների արյունով ԽՈՇՈՐ ՍԵՓԱԿԱՆԱՏԵՐԵՐ դարձաք կամ էլ, հայտնի հեղափոխականի պես, վերակենդանանալու ծրագիր ունեք, հարց՝ ո՞ր երկրում, ի՞նչ տարածքում, ի՞նչ տեսակ ավերակների մեջ:

Էլիզա Առաքելյան

Մեկնաբանություններ